Langs kleine dorpjes, hoge, mistige bergen en grote steden klimmen we steeds hoger en dat is goed te merken. Soms staan we stil op enkele perrons en wordt de zuurstof aangesloten. Ook begint er zuurstof door de trein zelf te stromen, je kunt het gesis horen. Het is nodig ook, hoe hoger we komen merk je dat ademhalen moeilijker gaat.
Vanochtend bij het opstaan lijkt het of we in een heel andere wereld zijn beland, een wereld van leegte, enorme vlaktes, besneeuwde bergen en in de verte zien we zelfs herders met kuddes yaks. WAUW, dus dit zijn de Tibetaanse hoogvlakten.
