Onze chauffeur heeft ons zo dicht mogelijk bij de grens uit de bus laten gaan, na veelvuldig handen schudden en een diepe buiging,
We hebben ervoor gekozen om bepakt en bezakt het laatste stukje tot de grens te lopen. Zo hebben we een prachtige uitzicht over de vallei en rivier vanaf de brug gehad.
Op asfalt lopen is toch een stuk makkelijker dan wat we de afgelopen dagen onder onze voeten hebben gehad, maar de drukte is toch wel even wennen. Al die vrachtwagens en mensen. En overal is handel te zien. Waar een file al niet goed voor is.
Ze zijn het duidelijk gewend, zien dat dit de normale gang van zaken is, wat een geduld moet je hier hebben om je waren van A naar B te kunnen brengen.
Na een toch nog aardige wandeling tot aan de grens met China stappen we in de bus die ons naar Kathmandu zal brengen.
Voor ons worden een aantal toeristen grondig gecheckt, maar wij kunnen met onze hele club zonder problemen onze weg vervolgen.
Er zijn gelukkig geen obstakels als landverschuivingen of overstromingen dus blijven we lekker zitten.
Af en toe hebben we pauze om iets te eten en te drinken en een keertje naar de wc (meestal bosjes) te gaan. Wel prettig op deze wegen, want geasfalteerd wil niet zeggen glad en zonder gaten. Maar we zijn ondertussen erger gewend.
Onze reis verloopt dus voorspoedig en we zijn dan ook tegen de avond bij het hotel gearriveerd. Waar iedereen zo snel mogelijk naar zijn kamer is gegaan om te genieten van een welverdiende douche.
’s avonds rook het dus een stuk aangenamer aan tafel dan de afgelopen paar dagen, maar dat had ook zijn charme en iedereen zat in hetzelfde schuitje.
Maar wat een luxe dat er thuis gewoon iedere dag heerlijk warm water uit de kraan komt.