Afgelopen weekend ben ik thuisgekomen van een weekje relaxen in de Ardennen.
Vol ideeën was ik de week ingegaan met de intentie daar teksten te schrijven en mijn site bij te werken.
Het is slechts bij plannen gebleven.
Hoe heerlijk kan niets doen zijn.
Maar nu de nieuwe week is begonnen en dit jaar bijna ten einde, wil ik me herpakken en met de opgedane energie aan de slag gaan.
Hopelijk krijg ik veel kansen om te schilderen en schrijven.
En tussendoor ook nog even allerlei regel dingen waar ik helemaal geen zin in heb en waar al tijden überhaupt geen schot in zit.
Tot nu toe leidt het vooral tot frustraties en fysieke ongemakken helaas.
En oh ja, het is tot nu toe ook nog niet gelukt mijn huis in kerstsfeer te brengen. En alhoewel ik dit jaar weinig thuis zal zijn met deze dagen, wil ik het toch knus en gezellig maken, het is de tijd om heerlijk uit te pakken met mooie en soms erg over de top dingen, waar ik echt van kan genieten.
En genieten staat hoog in het vaandel!!
Terwijl ik dit schrijf krijg ik van mijn zus het bericht dat ze van een goede vriendin, wiens man de vorige week een zwaar ongeval heeft gehad, bericht heeft ontvangen dat hij dusdanige hersenbeschadiging heeft opgelopen dat er geen hoop meer is op hersenactiviteit.
Hoe schil in contrast staat dit met mijn vorige zinnen.
En hoe dubbel een gevoel kan zijn.
Mijn hart gaat uit naar de vriendin van mijn zus en haar familie. En ook naar mijn zus die het allemaal nog niet kan bevatten en erg verdrietig is.
En toch blijf ik het kleine genieten vasthouden.
Zonder titel
duister en licht
omarmen elkaar
hart en ziel
alleen of met velen
Hoop en verdriet
dicht bij elkaar
een lach en een traan
samen delen